“Je zult het zelf moeten doen. Niemand geeft het je.” We horen dit vaker. Vaak leren we al heel jong en zonder dat het bewust wordt gedaan, dat we het alleen moeten doen. Zelf sterk zijn en het zelf oplossen. Voor een deel is het goed dat we leren om voor onszelf te staan en met onze eigen kracht alles te bereiken dat we graag willen bereiken. Helaas is dat vaak zonder het gevoel dat we daarin een vangnet hebben en steun kunnen vinden als dat nodig is. Zo leren we dat we op onszelf aangewezen zijn.
Is dat echt zo? We zijn zo geprogrammeerd dat we het alleen moeten doen, dat als we eraan moeten denken hulp te vragen, we meteen stemmetjes in ons hoofd krijgen die ons vertellen dat anderen niet zitten te wachten op een zwakkeling die komt zeuren en het weer niet alleen kan oplossen. Die gedachten zijn zo sterk dat als we al overwogen om hulp te vragen, dat nu niet meer doen. We hebben de reactie van anderen al ingevuld en die is onprettig en een afwijzing. Niemand wil afgewezen worden, niet aardig vinden en als zwak gezien worden. We zijn bang dat anderen ook nog eens misbruik zullen maken van het feit dat je dan hebt laten zien dat je ‘zwak zou zijn’.
Hoe reëel zijn die gedachten? Is het wel echt zo dat al die gedachten bij anderen spelen op het moment dat je hulp vraagt? Natuurlijk kan het zo zijn dat mensen ‘nee’ zeggen. Soms komt het gewoon echt niet uit, kan iemand echt niet helpen bij wat je vraagt. Soms is het beter om de hulpvraag bij iemand anders neer te leggen. Echter, over het algemeen voelt degene aan wie hulp gevraagd wordt, zich vereerd dat hij of zij degene is die iets voor je mag betekenen. Daarbij associëren ze helpen met ‘goede mensen zijn’. Vooral vrienden en familie willen laten zien dat ze wel degelijk om je geven en zelfs als ze dus een keer ‘nee’ gezegd hebben, zijn ze meer geneigd om je te helpen om je dat gevoel tegen. Onderzoek wijst uit dat mensen je aardiger vinden en meer waarderen als je voor hulp durft te vragen. Vraag het dus gewoon, ga niet verontschuldigen voor je hulpvraag.
Hoe doe je dat? Hoe vraag je voor hulp zonder te verontschuldigen? Hoe doorbreek je die barrière van bang zijn om hulp te vragen? Het antwoord: kleine stapjes. Vraag iets wat voor jou iets kleins is. Zeg niet ‘sorry dat ik het vraag, maar zou je…’. Door direct te vragen, geef je aan dat het inderdaad belangrijk voor je is, en echt geholpen zou zijn met datgene wat je de ander vraagt.
Waar kun je veilig om hulp vragen? Ga eens na bij wie van je vrienden je je echt goed voelt. Zou je bij hun kunnen beginnen en veilig vragen om hulp? Familie is een andere mogelijke groep waarin je kunt kijken bij wie je dat gevoel van veiligheid ervaart en aan zou durven vragen. Ga lekker proberen en zie wat de reactie is. Je zult versteld staan van de positieve reacties wanneer je bewust vraagt voor hulp als je dat kunt gebruiken.
Maar denk daarnaast ook aan coaching en therapie. Soms is het makkelijker om hulp te vragen aan iemand die minder dichtbij staat en waar je je goed bij voelt. Zijn er dingen die je graag wilt delen en misschien wel hulp bij kunt gebruiken, schroom dan niet en neem contact op via het contactformulier of stuur een e-mailtje naar [email protected].